Дераза олдида ёғаётган қорга мафтун бўлиб ҳаёллар оғушига чомганэдим. Сиз бн боғлиқ орзу ниятларимни ҳаёлларимда тасаввур қилиб ўзимни жуда баҳтиёр ҳис қилдим. Қор парчаларига табассум ила боқардим. Шу он ҳудди мени эшитаётганде сиз қўнғироқ қилиб қолдиз, қувониб кеттим! Қувонч ила сизга жавоб бердим, сиз эса: - Мени эшит соддагинам, мен сени севмайман, севмаганман шунчаки дўстларим бн ахтлашгандим шу қизни севгисини қозонаман деб, чунки болала бу қиз ҳеч ким бн гаплашмайди дийишганди. Мен эса сени шунчаки улага қанчалик қизлани ўрашни билишимни корсатиш учунгина фойдаландим. Ҳозир биз чойхонада ўтирибмиз! Мани бошқа кутма! Дея ҳайрлашдингиз! Шу сўзларни эшитгандан сўнг мен учун ҳудди вақт тўхтаб қолгандай эди. Қўғирчоқдек қотиб қолгандим, кўзларимдан эса дард тўла ёмғир ёғарди. Ёлғон бўлиши мумкинмас, қандай қилиб шунча айтилган сўзлар, севги исхори ҳаммаси ёлғон бўлса, ишонгим келмасди. Ҳозир қандай ҳаёлларила орзу қилиб ўтиргандим, лекин сиз 1 сонияда ҳамма орзуларимни армонга айлантирдингиз. Сизга қалбимни бут ҳолича, севгига тўла ҳолда топширгандим, сиз бўлсангиз уни чил чил қилиб, нафратга тўла ҳолда қайтардингиз. Ҳеч кимга бермаган меҳрни сизга бергандим лекин сиз буни билмадингиз. Энди ҳеч кимга ишончим қолмади. Жуда ҳам қийналвомман, азоб мени тич қўймаяпти! Бир умрга қалбимни қулфлашга мажбур қилдингиз. Мени бу ҳолга солган сиз фақат сиз. Бир савол доим қийнайди, "Нима учун". Севгим, қувончим, орзуларим, меҳрим шунчалик арзон бўлса. Севги сотилмас бебаҳо дийишади лекин сиз менинг севгимни сотдингиз! Сиздан нафратланаман!
