Главная » 2012»Июнь»7 » Maktab davrida armonga aylangan sevgim!!!
07:12
Maktab davrida armonga aylangan sevgim!!!
Assalomu alekum hurmatli saytdoshlar. Bugun sizlarga yoritib beradigan
maqolam o'zimni hayotimdan olingan! Buni o'qib o'zingiz hulosa qilib
olarsiz, marhamat endi maqolaga e'tiboringizni qarating Hozirgi sizga
yoritib beradigan voqeamni yozish uchun juda ko'p bosh qotirdim.
"Yozsammikan? Yozmasammikan" - degan fikr butkul qamrab olgandi!
Va nihoyat bir qarorga kelib yozishga qaror qildim. Buni yozishdan oldin
sizlardan so'ranib o'tib ketardim. Bu voqeani o'qigach " Ahir sen
yoshbolasan, shungadir! Sen qayerdan xam bilarding bu tuyg'uni?" degan
fikrdan yiroq bo'lsangizlar! Endi yozadigan maqolaga o'tsam. Men
7-sinfda o'qiyotganimda bir qiz biznisinfga yangi o'qishga kelgandi.
Boshida unga be e'tibor bo'lib yurdim. Keyinchalik e'tibor berib kuzatsam
juda hushmomila, juda xam chiroyli, pokiza qiz ekan! Unga astalik
bilan yaqinlasha boshladim. U bilan yaxshi aloqani o'rnatdim. Har gal
uni ko'rganimda o'zimi yo'qotib qo'yar edim, juda xayolparast
bo'lib qolgandim. Men hech ham uni sevib qolaman deb xayolimga ham
keltirmagandim. Kunlar o'tar, maktabda o'qishlar, darslar yaxshi
bo'lardi! Unga tobora bog'lanib qoldim. To'g'ri , unda yosh
bo'lgandurman! Lek Sevgi tuyg'usi yosh tanlamas ekan! U odamning
qalbiga beso'roq kirib olib, goh shirin, goh alamli narsani tuxfa qilar
ekan! Unga do'st bo'lishni taklif qildim, rozi bo'ldi. Men juda xursand
edim. Aloqamiz kundan kunga kuchayardi! Uni sevib qoldim.Men ancha
vaqtdan keyin ya'ni oylardan keyin unga sevgi izhor etdim. U sevgimi
qabul qildi! Keyinchalik bilsam u ham menga be e'tibor emas ekan! Menga
ham sevishini aytdi! Men o'sha paytdayoq 7- osmonga chiqib qolgandek
edim. Chunki, men sevgan inson meni ham sevadi. Bundan ham ortiq baht
bor ekanmi bu dunyoda! Oradan ancha vaqtlar o'tdi. Maktab ham tamomlab
qolgandi. So'ngi kunlarda Nafisa bilan xayrlashdik. Men maktab
tugagach nima qilaman? Deya o'ylanaverardim. Uni bir kun ko'rolmasligimi
o'ylasam yuragim siqilib ketardi! Shuning uchun ko'pam o'ylanmas
edim. Mana maktabdan ham ta'tilga chiqdik. Ta'til paytida hech ham uni
esdan chiqarolmasdim. Uni juda juda sog'inardim. Yaxshiyamki uning uy
telefon nomerini olgandim. Unga 3-4 kunda qo'ng'iroq qilardim. Nafisa
bilan suhbatlashsam yuragimdagi barcha alam, dard, sog'inch, qayg'ular
butkul mendan sohit bo'lardi! Kunlar shu tariqa o'tib borardi!!! 3-4
kunda bir martta qo'ng'iroq qilardim. Keyinchalik qo'ng'iroqqa javob
bermay qo'ydi! Ya'ni go'shakni u emas oyisi yoki opasi olar edi! Men
tushkunlikka tushib qolgan edim. " Nega go'shakni Nafisa olmayapti?
Nega? Yoki unga biror korhol bo'ldimikin?"- degan o'yu-fikrlar
butun hayolimni yemirardi! Lekin Allohga shukur, Nihoyat bir kuni javob
berdi. Men Nega go'shakni u olmayotganini tushuntirishini so'radim.
Nafisa esa javoban past ovozda "Akam bilib qolmasin, akamni
fe'lini bilmaysiz , uyda akam bo'lib qoldi. Shunga go'shakni men
ololmadim. " deya javob berdi. Mening esa ko'nglim hotirjam ,
Sevgilim tanu-joni sog' . Kunlar o'tib borardi! Nihoyat o'qish payti
yaqinlashayabdi. 1- sentyabr! Va nihoyat uni yana munchoq yuzli
ko'zlarini ko'raman, shirin so'zlaridan bahramand bo'laman . Sevish
naqadar yaxshi!!! Maktabga Nafisani ko'rish ilinjida oshiqardim. Yuragim
ot chopgandek duk-duk urar edi! Hayajon hamma tanamni egallab
bo'lgandi. Maktabning ostonasidan kirib keldim. Sekin astalik bilan
gulimni ya'ni Nafisani qidira boshladim. Ko'zlarim pand bermadi! U
maktabga mendan oldin kelgan ekan. Uni oldiga asta qadam ila talpindim!
Yoniga kelib salom - alik , hol ahvol so'radim. Nafisa endi butkul
boshqacha qiz bo'lib qolgandi. Ya'ni juda go'zal bo'lib ketgandi. U
bilan suhbatlashganda beihtiyor hayajonimni bosa olmasdim. Yuzlarim
olmadek qip-qizil!! Uni ham hayajonlanishi yuzidan yaqqol bilinib turar
edi! Chamasi 30 daqiqa gaplashdik , so'ng uni dugonalari kelib olib
ketishdi. Men esa juda juda o'zimda yo'q hursand edim. Mana endi 8 -
sinfga ham qadam qo'ydik. Sinf honasiga yo'l oldik. Men endi bir partada
do'stim bilan emas Nafisa bilan o'tiradigan bo'ldim. Yanayam quvonib,
zavqlanib ketdim. Darslar ham boshlandi. O'qisha ham havasim sustlashib
ketdi. Uncha o'qishga qiziqmay qo'ydim. Meni endi o'qish emas Nafisa
qiziqiradi. Usiz hayotimni tasavvur qila olmasdim. U xayotim mazmuniga
aylangandi. Nafisani yo'qotib qo'yishdan juda qo'rqardim. Uni boshqasi
bilan suhbatlashishini, kulishlarini hech ham tasavvur qilolmasdim. Uni
yeru ko'kka ishonmasdim. Uni hammadan , hatto o'zimdan xam
qizg'onardim. U ham meni chindan sevardi. Meni ham hammadan qizg'onardi.
Agar birorta qiz bilan suhbatlashib qolsam jahli chiqib arazlab
qolardi. Uni eritish juda qiyin edi. Juda shaddod qiz bo'lgani uchundir
balkim. Shu shu kunlar bilan o'qishning yarmi ham o'tib ketdi.
Kunlarning birida Nafisa juda jahl otiga mingan edi. Juda boshqacha qiz
bo'lib qolgandi. Hatto men bilan gaplashmay qo'ydi. Savol bersam zarda
bilan "Siz bilan gaplashmay turganimiz ma'qul" degan gapni aytdi. Men
hayron bo'lib unga boqardim. Nega bunday gapirayotganini tushuntirib
berishini so'radim. Lek tushuntirmadi. Men uni dugonalaridan surishtira boshladim.
Ular ham bu holdan behabar edilar. Bu holat ko'p vaqtga cho'zildi.
Nafisa men bilan suhbatlashmay qo'ydi. Gaplarimga zarda bilan javob
qaytarar edi. Men aqlan tamom bo'lgandim. O'qish vaqti tugagach uni
astalik bilan kuzata boshladim. Ancha vaqt kimnidur kutdi. Keyin bir
bola keldida Nafisa bilan ketdi. Men ko'zlarimga ishonmagandim. " Bu
tush holos, hozir uyqidan turasan " deya o'zimga dalda berardim. Unga
buni oshkor qilmadim. Lek Nafisa ham menga oshkor qilmadi bu haqida. Men
hechnarsa bilmagandek yuraverdim. Va hech narsa qilmadim. Keyinchalik
Nafisadan hat keldi: "Salom Abdullatif.Yaxshimisiz? Bilaman yaxshi
emassiz. Sizni ham qiynab yubordim. Men sizga aytsam Sevgi insonni ne
ko'yga solmaydi. Qalbga buyruq berib bo'lmas ekan. Men bunday
bo'lishni istamagan edim. Lek men o'zgasini sevib qoldim. Meni
kechiring. Siz albatta bahtizi topasiz! Mayli ALVIDO!!! Shu hatni
o'qidimu, yuragimga qattiq hanjar urilgandek bo'ldi. Ko'z oldim
qorong'ulashib ketdi. Men buni Nafisa yozganiga ishonmagandim. Ammo bu
achchiq haqiqat edi. Keyin ming hayol bilan Javob Hatini yozishga qaror
qildim Salom Nafisa, qalesiz?? Ha, men yaxshi emasman. Menga gapirmay
qo'ymasligizi boisini topolmay hunob bo'layotgan edim. Biroq bu
hatni o'qigach bu o'ylashim puchga chiqdi. Ha, to'g'ri aytasiz Qalbga
buyruq berib bo'lmaydi. Lek mendan ketmay turib o'ylang.
Keyinchalik aldangandan so'ng yana meni oldimga qaytib kelmang. Meni
ohirgi so'zim shu, Men Sizni Sevaman! Shu hatni yozdimu stolni ustiga
qo'yib zarda bilan ko'zimda yosh ila sinfdan otilib chiqib ketdim.
To'g'ri yigit kishiga yig'lash yarashmaydi. Lekin Bu Sevgi tuyg'usi
hammani yig'latar ekan! Boyni ham boshini egadi bu tuyg'u! Ertasi kuni
yaxshi kayfiyat bilan maktabga keldim. O'zimi siqilayotganimi
sezdirmadim. Sho'x shodon ,o'ynab kulib yuraverdim. Ammo qalbim ,
vujudim yonayotgan edi. Oradan hash-pasht deguncha vaqt ham o'tib ketdi.
Ya'ni 2 oy o'tdi. Men butkul o'zimni qo'lga ololgan edim. Uni
unutishga urinsamda , unutolmasdim. U qalbimda o'chmas alanga bo'lib
qolgandi. Maktab tugashidan 2 hafta oldin hat keldi. Kimdan
ekanligini surishtirmadim . Unda quyidagicha yozilgandi: Assalomu alekum
menga qadrli bo'lgan Abdullatif. Tuzukmisiz??? Uydagilar yaxshimi?
Abdullatif siz meni kechiring. Men sizni o'shandayoq gapizga kirishim
kerak edi. Sizga qanday tushuntirishni ham bilmayapman. To'g'risi juda
afsusdaman. Siz aytkandek u meni aldab ketdi. Menga vafo qilmadi.
O'yladimki menga sizdan boshqa hech kim to'la mehr-muhabbatni bera olmas
ekan! Men hatoyimni tushundim. Meni kechiring. Lek va'da beraman. Sizga
vafoli bo'laman.Hayr. Hurmat ila Nafisa Bu gaplarni o'qib qalbimning
yarasi yangilandi. Uni kechirgim kelmagandi. Lek achinib ketdim.
Hatdagi gaplari ayni haqiqat ekanini angladim. Uni kechirdim Chunki uni
sevardim hali hanuz!! Uni kechirganligimni yozdim. Shu bilan hayrlashdik
maktab ham tugadi. Yana ta'tilga chiqdik. Ta'tilda u har doim
qo'ng'iroq qilardi. Kunlar shu tariqa o'tdi. Yana hash-pash deguncha
maktabga qaytdik . Yana birga edik. U bilan juda bahtli sezardim
o'zimni. "Endi u menga sodiq, u menga vafoli, menga hiyonat qilmaydi "
deya har doim fikr yuritardim. Keyinchalik yana o'zgarib qoldi. "
o'rgangan ko'ngil o'lganda qolar" degan maqolga tayanib ish qildi. Ya'ni
yana be etibor bo'lib qoldi. Men yana yomon fikrga bormasdim. Har dam
yaxshi fikrlar haqida o'ylardim. Bu yaxshi o'ylarim bekorga ketdi. U
yana menga hiyonat qildi. Men bunga bardosh bera olmas edim. Ohiri u
bilan urushishga bordim. Har doimgidek gapni aytdim. U ham menga hatda
yozgan gapini aytdi. Butkul nafrat qamrab olgandi. Nafisa yana qaytib
kelishga ishonardim. Keyinchalik nafrat, jahl degan tuyg'ularim so'ndi.
Yana o'qisha berildim. 9- sinfga ham ko'chib bo'lgandim. Noyabr oyida
ya'ni oradan 2 oy o'tar o'tmas o'ylaganimdek u yana qaytib keldi. Men
yana kechirdim. Unga ayttim: -Meni o'ringda bo'lganingda
kechirarmiding??" - dedim. Nafisa esa: -Ha kechirardim, chunki sizni unutish qiyin. -Ho'sh, men uchun hamma narsaga tayyormisan?? -Albattta tayyormanda. -Ha
mayli senga ohirgi bora imkon berishim , yana takrorlansa o'zinga
qara" - dedimu kettim. (Hamma aytayotgan bo'lsa kerak , Nega kechirdiz?
Bu unga loyiqmas! Men sizi o'rnizda bo'ganimda umuman kechirmasdim
deyayotgandirsiz! Ha albatta bu aniq!) Men uni sevar edim. To'g'ri
shuncha ishdan keyin kechirish yaxshimas!!! Men boshqa yo'l bilan uni
sinamoqchi edim. Ertasi kuni men yashirincha bir qiz ya'ni yaqin
dugonasi bilan gaplashmoqchi bo'lib harakat qildim. Dugonasiga
yolg'ondakam sevgi izhor qildim. Bilardimki u dugonasi Nafisaga bu
haqida aytishini. Nafisaga aytti ham . U jahl o'ti bilan men tomonga
keldi. Va menga gapirib ketdi: -Siz o'zizi kim deb o'ylayapsiz?? Nima
men sizga o'yinchoqmanmi?? -Voy, bu nima deganing?? Nega bunday
deyapsan?? Bir boshdan gapirchi... -O'zizi bilmaganga olmang. Kechagina
Dugonamga Sevgi izhor qilibsizku. Buni menga dugonam aytdi. Ho'sh....
-Iye, Haaaaaa. Gap bu yoqda degin. Ha to'g'ri sevgi izhor qildim . Nima
deysan?? -Sizni bunday hotinboz ekanligizi bilmagan ekanman . Eh
afsus.. -Ey , nimalar deb valdirayapsan?? Nima men hotinbozmanmi??
A? Bunaqa odam sensanu! Nima senga mumkinu menga mumkun emasmi?? Javob
ber. -Ni-ni-ni-nimaaaaa?? Ha meno'shandayman. Alam qilyaptimi?
-Hechamda , Ho'sh meni kechirasanmi?? - (Kulib) Menmi?? Sizniya?
Yooooo'q , aslo kechirmayman. -Ha, kul kulaverchi, O'sha paytda nima
degan eding?? "Ha, kechiraman sizni" degan edingku. Nima endi bu
gaplaring esdan chiqdimi?? O'zim ham bilgandim. Agar shu isni
qilmaganimda aldanib yuraverar ekanmanda a??? Allohga shukurlar bo'lsin,
buni avvalroq bildim. Bo'ldi bas qil. Hayr, meni unut. ALVIDO... Shu
so'zni ayttimu uyim tomon ketdim. U esa ko'ziga yosh olib qoldi. Bir
narsa ham deyolmagandi, deyolmaydi ham. Chunki asl basharasi ochilgandi
uni. Sevgan insonni unutish uchun Mehr o'rniga Nafrat degan tuyg'u
qamrab olishi kerak ekan. Ana o'shanda unutish oson bo'ladi. Men bu
voqeamni nega yozdim??? Bir insonni kechirishdan oldin yaxshilab
o'ylang, bugunni yoki ertangi kunni emas keyinchalikni bilib ish tuting!
Bu bo'lgan hayotiy voqeamdan hamma o'ziga yarasha narsani oladi
albatta! Hozir Nafisaga nima bo'ldi?? deyayotgandursizlar. U yana eski
ishini qilyapti. Uni tashqi ko'rinishi boshqa ichki qalb ko'rinishi
boshqa. Uni ko'rgan inson juda esli hushli qiz deb o'ylayashadi. Lek
tashqari boshqa ichkari boshqa. Odamni yuziga qarab bir narsa deyish
qiyin. Bu borada inson juda ojizlik qiladi. Endi biror she'r yozsam
kimga atalishini ham bilib oldingiz. Hammaga chinakam sevish, sevilish
nasib etsin. Hali hamon Nafisani unutolmay qiynalaman. Nima qilishga ham
boshim qotdi. Eh bu sevgi....... Insonni nimalarga solmaydi deysiz.
Nima bo'lganda ham boshimiz omon bo'lsin. Bosh omon bo'lsa hamma narsa
topiladi. To'g'rimi? Uzr sizlarni ham vaqtingizni olib qo'ydim. Hurmat
ila siz bilgan o'sha AbDuLLaTiF.
