Bir kuni Qozining huzuriga bir xotin keldi va qo‘li bilan ko‘rsatib: — Bu kishi mening erim bo‘ladilar.U bilan qurgan turmushimizni o‘ylab ko‘rdim. Uch oydirki, bular bilan totuv yashash uchun ko‘p harakat qildim. Ammo erimda bunga rag‘bat ko‘rmadim. Uch oy davomida bir-birimizni tushuna olmasligimizga aqlim yetdi. Biz ajrashamiz, — dedi.
Qozi qarshisida indamay turgan odamdan ya’ni uning eridan so‘radi: — Xotiningga nima deysan, — dedi. U odam: — Qozi janoblari, xotinimdan mening hech qanday shikoyatim yo‘q. Men ajralishni istamayman, — dedi. Qozi ahvolni yaxshi tushundi. Sababi u odamning kiyinishi yaxshi emas, g‘alati edi. Qozi u xotinga: — Hozir uyingga ketginda, birozdan keyin kelasan. Biz ering bilan suhbatlashib olamiz, — dedi.
Qozi u odamni hammomda yuvintirib, uqalab, toza kiyimlar kiygizishni, chiroyli ko‘rinishga keltirishni buyurdi. U odamni pokiza bir holga keltirdilar. Picha vaqt o‘tgach, xotini keldi. Erini bashang kiyimlarda, chiroyli bo‘lib ketganini ko‘rgan ayol beixtiyor quvonib ketdi. Qozi ayolga: — Xonim, mana eringiz. Endi xushchaqchaq, suyunib uyingizga boring, — dedi. Xotin erining qo‘lidan ushlab, «yuring ketamiz», dedi. Ayol Qozi janoblariga ular rahmat aytib, uylariga ketdilar.
Qozi janoblari u yerda hozir bo‘lganlarga: — Sizlar oilalaringizning (ayollaringizning) yaxshi va pokiza kiyinib, sizni kutib olishlarini sevganingiz kabi, ular ham sizni pokiza va yaxshi kiyinganingizdan zavq oladilar, sizlarni yasangan holda ko‘rishni istaydilar, — dedi. Qissadan xissa shuki, xurmatli erkaklar, ayolingizdan go’zal bo’lishni talab qilar ekansiz, bu talabga o’zingiz ham javob bering. Ayolingiz oldida doimo soch soqolingiz olingan, kiyim-boshingiz toza, o’zingizdan esa xushbo’y iforlar taralib tursin.
