Hiyobon. Quyosh charaqlagan,
hiyobonning bir chetida mayus qiz o'tirardi. Bir yigit kelib, shunday
g'amlikni ko'rib, oxiri shu qiz bilan tanishishga qaror qilib:
Kechirasiz kimnidir kutyapsizmi?
- Yo'q nima edi?
Hech narsa shunchaki gaplashib o'tirsak degandim.
- Balki suxbatdosh sifatida sizga yoqmasman, deya jilmaydi qiz.
Yigit
buni moyillik sifatida ko'rib erib ketdi: Aksincha siz kabi hudo har
tarafdan berib qo'ygan inson bilan gaplashish juda maroqli bo'ladi!
- Qiz yengil titradi. Aytingchi siz bo'lajak rafiqangizni qandar tasavvur qilasiz?
Esli,
hushli, ilmli, odobli, to'rt muchasi sog' va albatta chiroyli bo'lishi
kerak. Agar biron baxti kulgan yigit otni qamchilamagan bo'lsa,
Qo'lingizni so'rasam nima derdingiz?
- Man esa rad etaman - dedi qiz
Unda kechikibmanda
- Shunday desa ham bo'ladi. Sevganim bor edi, tashlab ketdi
Sizday qizniya? qayg'urmang, boshingizga urasizmi o'shaning muxabbatini deya hamdardlik bildirdi yigit!
- Muxabbatga til tekkizmang, muxabbatda gunoh yo'q. Behos qizning ko'zlari yoshlandi. Aslida man aybdorman.
Tushunmadim. hangu mang bo'ldi yigit.
-
E . . . Qo'ying qiz qo'l siltadi. Faqat bir narsani aytishim mumkin.
Muxabbat hech qachon odam tanlamaydi. Aksincha odamlar muxabbatni,
sevadigan odamini tanlaydi. Mayli hayr man ketdim. Sizga o'zingiz
istagandek rafiqa topishingizga tilakdoshman.
Qiz yig'lab yubordi va turib ketdi. Yigit uning orqasidan jim turmulib qoldi. Qiz oqsoqlanib ketib borardi....
|
